Tu kręcono Szuflandię z kultowej komedii "Kingsajz" [FOTO]

Premiera filmu "Kingsajz" odbyła się 2 maja 1988 r. To historia o krasnoludach, które marzą o tym, żeby przenieść się do pełnowymiarowego świata. Na ekranie pojawił się m.in. Jerzy Stuhr jako Nadszyszkownik Kilkujadek, Jacek Chmielnik jako Olgierd Jedlina, Katarzyna Figura jako Ala, Witold Pyrkosz czyli Zenon Bombalina czy Jan Machulski jako Kwintek.

Szuflandia jak PRL

Na pomysł opowieści o krasnoludkach, które chcą zmienić swoje życie, wpadł Juliusz Machulski, gdy wracał samolotem z USA do Polski, po rocznym pobycie za oceanem na stypendium Fullbrighta. Wymyślił wtedy państwo krasnoludków, czyli Szuflandię, która miała być odbiciem współczesnego PRL. Świat ludzi, za którym tęsknią krasnoludki, to z kolei miało być odzwierciedlenie Zachodu. Scenariusz filmu Juliusz Machulski napisał razem z Jolantą Hartwig-Sosnowską, z którą pracował także nad "Seksmisją".

Stworzenie Szuflandii, czyli świata krasnoludków

Praca nad Szuflandią była nie lada wyzwaniem dla scenografów. Trud scenografa Jerzego Sosnowskiego doceniono nagrodą na FPFF w Gdyni oraz na festiwalu filmowym w Brukseli.

Szuflandię, czyli Rzeczpospolitą Krasnoludową zbudowano w Łodzi. Współpracowano z praskim studiem filmowym Barrandov. Na potrzeby filmu powstało ponad 200 ogromnych rekwizytów w skali 20:1. Była tam m.in. dwumetrowa szklanka nakręcany samochodzik, pudełka zapałek, pułapka na myszy czy maszyna do pisania. Część z nich przetrwała i można je obejrzeć na terenie Muzeum Kinematografii w Łodzi - Pałac Karola Scheiblera, plac Zwycięstwa.

Kraina krasnoludków w Łodzi

Filmowa Szuflandia, czyli kraina krasnoludków, znajdowała się w opuszczonym archiwum w podziemiach budynku Instytut Badań Czwartorzędu. Do Szuflandii można było się dostać ukrytym przejściem. To tamtędy przedostali się do zakazanego świata kingsajzu Olo Jedlina (Jacek Chmielnik), Kwintek (Jan Machulski) i Kramerko (Leonard Pietraszak).

Scenografia Szuflandii została wybudowana w łódzkiej hali filmowej, ale wejście do niej znajdowało się w willi do Zygmunta Teemana, która znajduje się przy ulicy Wólczańskiej 12 w Łodzi. Budowa willi rozpoczęła się w 1923 r., tuż obok fabryki wyrobów wełnianych, której właścicielem był łódzki przemysłowiec Edward Hentschel. Swoją siedzibę miało tu należące do Teemana Międzynarodowe Towarzystwo Transportu i Żeglugi.

W filmie widzimy także inne łódzkie lokalizacje. Np. redakcja "Pasikonika" znajdowała się w willi Reinholda Richtera, przy ul. Ks. I. Skorupki 6/8. Z kolei bazar, gdzie przechadza się postać grana przez Beatę Tyszkiewicz z córką to łódzki Rynek Górniak na placu Niepodległości. Tutaj padają słowa „Nie kop pana bo się spocisz”.

Kultowa scena z Katarzyną Figurą i Jackiem Chmielnikiem

Do historii polskiego kina przeszła scena erotyczna, w której krasnoludek Olo (Jacek Chmielnik) wędruje po nagim ciele Ali (Katarzyna Figura). Za scenę Katarzyna Figura dostała Złotą Kaczkę, nagrodę czytelników miesięcznika "Film". Co ciekawe, aktorzy nagrali tę scenę osobno. "Zabawne jest to, że oni się w tej scenie w ogóle z Jackiem nie spotkali. Jacek chodził po styropianie pół roku później, a Kasia leżała pół roku wcześniej w studiu w Łodzi. Piękna leżała i pachniała" - powiedział Juliusz Machulski w wywiadzie.